I.Ahmed (Bahtî)

1.AHMET HAYATI


Osmanlı padişahlarının on dördüncüsüdür. III. Mehmet ile Handan Sultan’ın oğludur. Manisa’da doğmuş, 1603 te babasının yerine tahta geçmiştir.
Ahmet’in yaptığı ilk icraat Bayezit zamanında başlayıp Fatih Mehmet zamanında kanunlaşan kardeş öldürme geleneğine son vererek hanedanın en yaşlı erkeğinin tahta geçmesi kaidesini kurması olmuştur. Gerçekten de kendi ölümünden sonra yerine kardeşi Mustafa tahta çıkmıştır. Daha sonra II. Murat ve III. Mehmet zamanında saray işlerine karışan annesi Safiye Sultan’ı (Venedikli Baffa), gözdeleriyle birlikte Eski Saraya göndermiştir.
I. Ahmet zamanında Akdeniz’de güvenliği sağlamak için çalışılmış, Floransa ve Malta korsanlarıyla başarılı çarpışmalar yapılmıştır. Karadeniz kıyılarını ise Şakşaki İbrahim Paşa koruyordu, I. Ahmet zamanında İranlılarla yeniden savaş çıkmışla da bunun neticesi ancak Padişahın ölümünden sonra alınmıştır.
I. Ahmet bir mide hastalığı sonunda genç yaşta ölmüştür. Bahtı lakabıyla şiirler yazan Padişahın hattatlığa da merakı vardı. Gerek Celalilerin temizlenmesinde, gerekse dış savaşlarda kumandanlarını başarı ile seçmiş, sırasında memleket idaresinde büyük bir şiddet göstermiştir.
Sultan Ahmet camisini yaptıran I. Ahmet, Osmanlı mimarisine güzel bir anıt hediye etmiştir.




1.şiir

Dil hânesi pür-nûr olur
Envâr-ı zikrullah ile
Iklîm-i ten ma'mur olur
Mi'mâr-ı zikrullah ile

Her müşkil iş âsân olur
Derd-i dile dermân olur
Cânın içinde cân olur
Esrâr-ı zikrullâh ile

Gamgîn gönüller şâd olur
Dem-besteler âzâd olur
Güm-geşteler irşâd olur
Âsâr-ı zikrullah ile

Zikr eyle Hakk'ı her nefes
Allah bes bâkî heves
Bes gayriden ümmîdi kes
Tekrâr-ı zikrullah ile

Gör ehl-i hâlin fırkasın
Çâk etti ceyb-i hırkasın
Devr eyle zikrin halkasın
Pergâr-ı zikrullah ile

Terk et cihân ârâyişin
Nefsin gider âlâyişin
Bu cân ü dil âsâyişin
Efkâr-ı zikrullah ile

Bahtî sana ikrâr eder
Tevhîdini tekrâr eder
Ihlâsını iş'âr eder
Eş'âr-ı zikrullâh ile
                                                                                                                     1.AHMED



2.şiir

İlâhî senden özge mesnedim yok
Rızâdan özge yâ Râb hâcetim yok

Zaîfim bî-kesim her demde yâ Rab
Ki senden özge Rabb-i müşfikim yok

Kapındır ehl-i derdin devâsı
Kapından gayrı yerde hâcetim yok

Müşerref et visâlinle İlâhî
Visâlin gibi lezzet dünyâda yok

Visâl-i Hakk'a kim ki erdi Bahtî
Anın bu fâni mülke cünbüşü yok

                                                                                                                    BAHTİ(1.AHMED)







TOPKAPI Sarayı'nda, Mukaddes Emanetler Dairesi'nde bulunan, Peygamberimizin ayak izini ilk defa ziyaret ederken, irticalen:
N'ola tâcım gibi bâşımda götürsem dâim
Kademi resmini ol Hazret-i Şah-ı Rusülün
Gül-i gülzâr-ı nübüvvet o kadem sâhibidir
Ahmedâ durma yüzün sür kademîne o gülün
mısraları gönlünün derinliklerinden dudaklarına dökülmüştür.
Sultan Ahmed, ömür boyu bu sözüne sadık kalmış, fanî dünyadan göçünceye kadar bunu başında taşımıştır.
Hayatta olduğu müddetçe onun gönül kuşu Resûlullah'ın Mukaddes Ravza-i Mutahharası etrafında uçmuş, daima oranın sevgisiyle yaşamış ve oranın hatıraları ile teselli bulmaya çalışmıştır.
Muvacehe-i Saadet'e altınla süslenmiş bir takım gümüş şebeke göndererek yeniletmiş, eskilerinin İstanbul'a getirilip teberrüken ve tevessülen kendi türbesine konulmasını vasiyet eylemiştir



3.şiir

On bir aydır gideli biz de çekerdik hicrân
Merhabâ etdi bizimle yine şehr-i ramazan

Gelmesi ola mübârek kademinden umarız
Toylaya ni'met ile halk-ı cihânı Yezdân

Şehr-i İslâm'ı kudûmiyle çü etdi teşrîf
Hoş tutarlarsa n'ola hürmet ile pîr ü cüvân

Ehl-i dil etse n'ola ismini dilde tesbîh
Ki şühûr içre anı kıldı mu'azzez Sübhân

Her minâre demidir ola kandîl ile zeyn
Bahtiyâ kim verir ol vaz'-ı hüsün âleme şân
                                                                                                         BAHTİ(1.AHMED)



4.şiir

"Ey uranlar kılıcı heybet ile küffâra
Cân ü dilden sizi ısmarlamışam Settâra

Eyledüm size du'â ile selâmum irsâl
Siz selâmet de olun düşmen ola bîçâre

Cengde nâm-ı Hudâyı komanuz hiç elden
Avn-i Hakkı dileyüp yalvarunuz Gaffâra

Hazret-i Hakdan umaram ki kral-ı bed-hâl
Vire hep şehr ü hisârını gelüp yalvara

Ahmedâ hayr du'â ile guzâta her dem
Diler isen ki mu'în ola Hudâ anlara"

BAHTİ(1.AHMED)


5.şiir


"Yâr kim eyleye arzı dîdâr
Âşıkun kalbi olur pür-envâr

Pertev-i mihr-i ruhı yanında
Nola olsa güneşün pertevi târ

Nola hayretde kosa servleri
Bustân içre kılurken reftâr

Goncalar reşk ile dil-teng olalar
Gülistân içre iderse güftâr

Bahtiyâ kand-i mükerrer tahkîk
Lebin emmekdür o yârun tekrâr"

                                                                                                      BAHTİ(1.AHMED)




6.şiir


"Edirne şehri gibi gerçi şehr-i bî-bedel olmaz
Yine ammâ bu dünyâda Sitanbula bedel olmaz

Egerçi hûb olur gâyetde ayvası anun ammâ
Sitanbulun sulu şeftâlüsi gibi güzel olmaz

Anun berg-i çınârı zîr-dest itdi Sitanbulı
Kimesne dimesün dünyâda kim el üzre el omaz

Mahalsuz varmşuzdır dime ol şehre sakın ey dil
Zamanında irişdük hak budur böyle mahal olmaz

O şeh-i dil-güşânun vasfına dinmiş gazeller çok
Velî Bahtî senün nazmun gibi rengîn gazel olmaz"

                                                                                                                     BAHTİ(1.AHMED)




7.şiir


Gel kemal-i marifet öğren dilersen izz ü baht
Muteber olur ne denlü meyvedar olsa dıraht.

Kim ki tahsil itmedi dünyada ilm ü marifet
Şol hünersiz esbe benzer kim urulmaz zeyn ü rant.

Alim ol kim âlemün ahvali malûmun ola
Olmayınca kuvvet-i bâzû çekilmez kavs-i saht.

Padişah oldur kim tacın ilm ile tahtın kemâl
Şeh değildür itmeyen ilm ü kemali tac u taht.

Tac u tahta lâyık a'mal ola kârın her zaman
Bahtiyâ çün k im nasîb oldu sana bu izz ü baht.
                                                                                                 
                                                                                                       BAHTİ(1.AHMED)