ŞEHZADE CEM SULTAN HAYATI
1459 yılının 23 Aralık günü Edirne Sarayı’nda doğup,25 Şubat 1495 de Napoli’de ölen Cem Sultan, Osmanlı İmparatorluğunun en bahtsız şehzadelerinden biriydi. Fatih Sultan Mehmet’in üç oğlunun en küçüğü olan Cem’in annesi Çiçek Hatun’ dur. Cem Sultan’ın gerçekten büyük bir özenle sürdürülen eğitimi, henüz 5 yaşındayken başlamıştı. On yaşında Kastamonu Sancakbeyi (Valisi),15 yaşında Karaman ve Konya Valisi oldu. Karaman Tahtı denilen Konya Valiliğine atandığında, çevresindeki Türk, Rum ve İtalyan bilgelerinden öğretmen olarak yararlanmağa devam ediyordu.
Sonradan Roma’da yerleşen, daha doğrusu Papa’nın muhafazasına terk edilen Cem,büyük bir ihtimalle II. Bayezit’in verdiği paranın hırsına kapılan Papa Borjiya tarafından zehirlendi. Bir söylentiye göre, Papa, onu Roma’ya giren Fransa Kralı VIII. Charles’a (Şarl) bırakmamak için zehirlemişti. Cem, Fransa Kralı’nın konuğu olarak, onun ordusuyla beraber Napoli’ye girdi. Napoli’de Kral artık serbest olduğunu müjdelediğinde çok geçti. Zehir etkisini gösterdi ve Cem Napoli’ de öldü.
“Gitmeğe azm itme şahım gitme gel
Çün yiğitsin alma âhım gitme gel
Sen sefer azmin kılıcak cân ü dil
Çağrışur kim âh şâhum gitme gel
Sînem üzre ger güzer kılsan sana
Dil uzadur her giyâhum gitme gel
Çün yanıldum secde-i sehv ola mı?
Kaşlarındur secde-gâhım gitme gel
Cem kulun sensiz olamaz rahm kıl
Gel kerem kıl pâdişâhum gitme gel.
Cem Sultan
“Cefâların bana bildüm vefâyımış ey dost
Bu fikri kim ben iderdüm hatâyımış ey dost
Irağa salma kapundan beni ki Merve hakı
Tavâf-ı Ka’be-i kûyun safayımış ey dost
Düşümde zülfüni gördüm diyu sevinmiş idüm
Gözüme hod görinen ejderhâyımış ey dost
Ümîdi zülfüne tutmuş idüm velî bildüm
O dahî ömr gibi bî-vefâyımış ey dost
İrişmek ister idi hân-ı vasfına lîkin
Hemen nâsib-i Cem âhir duâyımış ey dost.
Cem Sultan
“Dün gice ol mâh-ı mihr-ârâyı mihmân eyledüm
Hüsnini dil mülkinin tahtında sultân eyledüm
Yaşlar akıtdum yüzüme yâr meyl itsün diyu
Sîm ü zer arz eyleyüp tezyîn-i dükkân eyledüm
Şol kadar kan ağladum kim dâr-ı dil dîvârınun
Bir taşın yâkut ü bir taşını mercân eyledüm
Alnına sür bâri gel boynuna alma kanımu
Canumı çün kaşların yasına kurbân eyledüm
Sen aziz-i Mısr-ı hüsn olalı ey Yusuf-cemâl
Ben zenehdânun çehin gönlüme zindân eyledüm
Olamaz cevher ayarı hâk-i pâyuna ayâr
Hüsnüne çün kefe-i çeşmümi mîzân eyledüm
Yâr geldi kim göre Cem gönlinün vîrânesin
Bir ciğer kalmışdı anı dahi biryân eyledüm.
Cem Sultan
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder