"II.BEYAZIT HAYATI"
3 Aralık 1448 tarihinde dünyaya gelen Sultan II. Bayezid, Osmanlı Devleti’nde yükselme dönemini başlatan Fatih Sultan Mehmed’in ve Mükrime Hatun’un çocuğudur. Uzun boylu, ela gözlü, yuvarlak yüzlü, geniş göğüslü, kaslı ve heybetli bir vücuda sahip olan II. Bayezid, kuvvetli bir yapıdaydı. II. Bayezid aynı zamanda cesur ve hırslı bir liderdi.
Güçlü ve kuvvetli olmasına rağmen alçak gönüllü, iyimser, dini değerlere saygılı ve hoşgörü sahibi bir hükümdardır. Babası Fatih Sultan Mehmed eğitime çok önem veren birisi olması sebebiyle dönemin en büyük âlim zatlarından dini ve ilmi bilgiler edinmiştir. Amasya valiliğine Hadim Ali Paşa himayesinde henüz yedi yaşındayken eğitim görmek ve devlet işlerini öğrenmek için gönderildi.
Amasya dönemin eğitim yuvası olarak da adlandırılabilecek bir kentti çünkü burada birçok âlim bulunmaktaydı. Cömert bir padişah olan II. Bayezid fakirlerin ihtiyaçlarını karşılar ve onlara yardım ederdi. Şairlerle sohbet etmeyi seven ve onların şiirlerini dinleyen II. Bayezid aynı zamanda Arapça ve Farsçayı akıcı bir biçimde bilmekteydi. II. Bayezid 26 Mayıs 1512 tarihinde vefat etti.
1.şiir
Ey kemân-ebrû n'ola kurbân idersen cân sana
Bin benüm gibi ider her lahza cân kurban sana
Mihrüni canda ezelden saklar idüm sanma kim
Dâr-ı dünyâda görüp hayran olupdur cân sana
Dilde gamzen zahmına merhem didüm dilber didi
Tîr-i müjgânum yeter her lahzada derman sana
Pertev-i hüsnün meğer eflâka düşmiş ay u gün
Gice gündüz rezm urup olmuş durur hayran sana
Hûbluk sende tamâm oldugına hacet budur
Kâtib-i kudret ki yazmış ol hat-ı reyhan sana
Hûn-ı dil yaşunla 'Adlî gerçi seyl oldı dirîg
Kanlu yaşun göricek rahm eylemez cânân sana
"ADLİ (II.BEYAZIT)"
2.şiir
Gönlümi dîvâne kılan zülf-i pür sevdâsıdur
Cânumı pervâne iden şem'-i bezm-ârâsıdur
Kabrüm üzre serv dikün şem' yakun dostlar
Çün beni hâk eyleyen şevk-ı ruh u bâlâsıdur
Gül yüziyle zevk u şâdînün birin on eyleyen
Gülsitân-ı hüsn içinde kâmet-i ra'nâsıdur
Ziynet olmaz gülsitân içinde gül açılmasa
Rûyına revnak viren yârun ruh-ı zîbâsıdur
Taze 'âşık taze dîvâne mesel meşhûrdur
Gitdi Ferhâd ile Mecnûn 'aşkınun gavgâsıdur
'Adliyâ hükmün anunçün nâfiz oldı 'âleme
Yazılan 'unvânda yârun kaşı tugrâsıdur
"ADLİ (II.BEYAZIT)"
3.şiir
Kaşlaruna bir kadîmi bendedür benzer hilâl
Kim dütâ itmiş durur kaddin mürûr-ı mâh u sâl
Ne ta'alluk leblerim yâkût hattın kılsa nush
Bu muhakkakdur ki reyhan oldı hattundan misâl
Bir zavallu âfitâb u mâh ise bir kec-dehen
Nice kılsunlar senünle da'va-yı hüsn ü cemâl
Kaşlaruna nisbet itdümse hilâli ey kamer
Eyledüm bârik fikr vü bagladum nâzik hayâl
'Adliyâ ahvâlüne vâkıf degül sanma nigâr
Her gazel kim yazdum oldı yâra benden 'arz-ı hâl
"ADLİ (II.BEYAZIT)"
4.şiir
Senin zencîr-i zülfünden dil-i dîvane bend ister
Usandı hicr ile cândan asılmağa kemend ister
Mey-i la’lin içip vâiz harâb-ı çeşm-i yâr olduk
Ana de va’z ü tefsîri ki senden nush u pend ister
Lebin dârü’ş-şifâsından umar dil derdine dermân
Tabîb-i hasta dillersin devâsın derdmend ister
Gönül günc-i kanâatte otur giy hırka-i hüznü
Çün ol şeh kulların dâim fakîr ü müstemend ister
Hayâl-i sîm ü zer etmen ana benzer senin Adlî
Gedâ hâk üzre yatarken gümüşten tahtabend ister
"ADLİ (II.BEYAZIT)"
5.şiir
Tut dilüni eyleme la'l-i leb-i cânânı medh
Bendeye lâyık degüldür eylemek sultânı medh
Mihr-i 'âlem-tâbı medh itmek düşer mi zerreye
Kevkebe lâyık mıdur itmek meh-i tâbânı medh
Cânuma lezzet irişdügin hadeng-i yârdan
Yâremün ağzına dil olmış ider peykânı medh
Oklarunı medh ider cismümde olan her kılum
Her çemen dildür sanasın kim ider bârânı medh
Medh-i 'âlemden çü müstağni olupdur âfitâb
'Adliyâ nice idersin ol gözi fettanı medh
"ADLİ (II.BEYAZIT)"
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder